تاريخچه زعفران ايرانيان ضمن صدور زعفران به بسياري از نقاط جهان باستان، خواص آن را به يونانيها، روميها، چينيها و اقوام سامي از جمله عربها معرفي كردند و شيوه زراعت آن را در سدههاي اول تا چهارم هجري به امتهاي اسلامي اطراف مديترانه آموختند. به اين ترتيب كه نخستين زعفران كاري به وسيله ايرانيان تبعيد شده توسط معاويه در نواحي شام داير شد، سپس كاشت زعفران در شمال آفريقا و اندلس (اسپانياي اسلامي) و صقليه (سيسيل) رواج يافت و اقوام ايراني همچون رستميان و بنوطبري در انتقال فرهنگ زعفران كاري مؤثر بودند. مستندات تاريخي تاريخچه زعفران بيانگر اين واقعيت است كه ايرانيان از روزگاران كهن به زر و زعفران علاقه و توجهي زياد داشتهاند، به طوريكه در جشنها و سرورها و مجالس بزم و نشاط مانند عروسيها و اعياد، يا استقبال از بزرگان و زائران زر و زعفران نثار قدمها ميكردند. در برپايي با شكوهتر اين گونه آئينها، ضمن آذينبندي و آينهبندان، سكههاي زرين و سيمين را به همراه زعفران و گل و نقل بر سر عروس و داماد يا شخصيتهاي مورد نظر و گاهي همه حاضران در اين گونه مراسم ميريختند. در برخي از مراسم زعفران را به تنهايي يا همراه با مشك و عنبر و عود دود ميكردند و گلاب ميپاشيدند.[۳] در عصر هخامنشيان نيز زعفران براي تزئين گردههاي نان و معطر كردن خوراكها به كار ميرفتهاست. در دوره پارتها زعفران ايران به يونان و روم فرستاده ميشد، بعداً چين هم از مشتريان زعفران ايران شد. در عصر ساسانيان كاشت زعفران در قم نيز رايج شد و مرغوبيت محصول آنها شهرت يافت. در همان روزگار زعفران در پرداخت كاغذهاي گرانقيمت كاربرد پيدا كرد، اما پيشتر از آن محلول زعفران به عنوان مركب تحرير استفاده ميشد و تا قرنها بعد در تركيب مركبهاي تحرير مرغوب به كار ميرفتهاست
تاريخچه زعفران ايرانيان ضمن صدور زعفران به بسياري از نقاط جهان باستان، خواص آن را به يونانيها، روميها، چينيها و اقوام سامي از جمله عربها معرفي كردند و شيوه زراعت آن را در سدههاي اول تا چهارم هجري به امتهاي اسلامي اطراف مديترانه آموختند. به اين ترتيب كه نخستين زعفران كاري به وسيله ايرانيان تبعيد شده توسط معاويه در نواحي شام داير شد، سپس كاشت زعفران در شمال آفريقا و اندلس (اسپانياي اسلامي) و صقليه (سيسيل) رواج يافت و اقوام ايراني همچون رستميان و بنوطبري در انتقال فرهنگ زعفران كاري مؤثر بودند. مستندات تاريخي تاريخچه زعفران بيانگر اين واقعيت است كه ايرانيان از روزگاران كهن به زر و زعفران علاقه و توجهي زياد داشتهاند، به طوريكه در جشنها و سرورها و مجالس بزم و نشاط مانند عروسيها و اعياد، يا استقبال از بزرگان و زائران زر و زعفران نثار قدمها ميكردند. در برپايي با شكوهتر اين گونه آئينها، ضمن آذينبندي و آينهبندان، سكههاي زرين و سيمين را به همراه زعفران و گل و نقل بر سر عروس و داماد يا شخصيتهاي مورد نظر و گاهي همه حاضران در اين گونه مراسم ميريختند. در برخي از مراسم زعفران را به تنهايي يا همراه با مشك و عنبر و عود دود ميكردند و گلاب ميپاشيدند.[۳] در عصر هخامنشيان نيز زعفران براي تزئين گردههاي نان و معطر كردن خوراكها به كار ميرفتهاست. در دوره پارتها زعفران ايران به يونان و روم فرستاده ميشد، بعداً چين هم از مشتريان زعفران ايران شد. در عصر ساسانيان كاشت زعفران در قم نيز رايج شد و مرغوبيت محصول آنها شهرت يافت. در همان روزگار زعفران در پرداخت كاغذهاي گرانقيمت كاربرد پيدا كرد، اما پيشتر از آن محلول زعفران به عنوان مركب تحرير استفاده ميشد و تا قرنها بعد در تركيب مركبهاي تحرير مرغوب به كار ميرفتهاست